Z czasem percepcja mieszkańców wioski zmieniła się. Ci sami ludzie, którzy kiedyś go wyśmiewali, teraz oferowali przeprosiny. Przyjął je z cichą łaską. Nie szukał zemsty; zamiast tego podzielił się swoją historią, aby zainspirować innych do zrozumienia i pokory.
.
Rohan w końcu znalazł miłość w Padmie, życzliwej nauczycielce, która podziwiała jego odporność. Razem wrócili na ziemię, uprawiając ziemię i budując przyszłość zakorzenioną w prostocie. Świat mógł postrzegać go jako niezwykłego, ale dla Rohana radość tkwiła w codziennym życiu.
W każdym zasianym ziarnie widział echa swojej historii – pogrzebane życie, nieoczekiwany wzrost i odporność na rozkwit pomimo wszelkich przeciwności. Jego życie zostało zmienione przez surrealistyczny zwrot akcji, ale to go nie złamało. Sprawiło, że stał się całością.
.
A gdy słońce zachodziło nad jego polami każdego wieczoru, Rohan stał wysoki, już nie definiowany przez tajemnicę w nim – ale przez siłę, którą zawsze nosił.