Justin nie mógł zwalczyć wzbierającej w nim bezradności. wiem, że postąpiłem źle, Lila, ale powinnaś przynajmniej mnie wysłuchać. W końcu jestem twoim ojcem! Przynajmniej daj mi szansę!” Błagał i błagał. Ale Lila tylko wpatrywała się w niego z obrzydzeniem i pogardą w oczach.
„Nie zasługujesz nawet na sekundę naszego życia – zakończyła. Ręce jej się trzęsły, ale oczy miała już suche – wściekłe i czyste. „Myślisz, że jesteśmy ci coś winni, bo w naszych żyłach płynie twoja krew? Nie, Justin. Krew nie czyni cię ojcem. To wybory.”