W tym samym czasie Pradeep znalazł się uwięziony w surowej poczekalni, z podwójnymi refrenami płaczu swoich dzieci odbijającymi się echem w jego uszach, podczas gdy on trzymał się nadziei na bezpieczny powrót żony. Niesamowite poczucie nierzeczywistości ogarnęło go, gdy tulił bliźniaki na kolanach. Czuł się tak, jakby był uwięziony we śnie, groteskowej pantomimie ich codziennego życia. Chwilę temu dzielił czuły pocałunek z Lily, jej ciepło i życie wyczuwalne na jego wargach. Teraz leżała gdzieś poza tymi sterylnymi ścianami, bezbronna pod nożem chirurga, z tajemniczą anomalią zagrażającą jej od wewnątrz.
Podczas gdy on próbował uspokoić swoje dzieci, jego umysł odzwierciedlał ich niepokój. Myśli wpadły w wir niepokoju, a nieprzejrzysta kurtyna niepewności co do stanu Lily tylko potęgowała jego niepokój. „Co jeśli coś pójdzie nie tak?!”, „Co jeśli lekarze popełnią błąd lub nie będą w stanie jej pomóc?!”.