Andrew wytarł blat celowymi pociągnięciami, mimo że niewiele zostało do wyczyszczenia. Powierzchnia była już nieskazitelnie czysta, ale powtarzający się ruch dawał jego dłoniom coś do roboty, podczas gdy jego myśli krążyły po głowie.
Kawiarnia była w połowie wypełniona – muzyka w tle nucąca nad głową, brzęk talerzy, przyciszony szmer rozmów – ale Andrew czuł się dziwnie odłączony od tego wszystkiego, jakby dryfował tuż za szybą. Kiedyś lubił to miejsce.