Znów coś się między nimi pojawiło, to samo ciche zrozumienie, które poczuła w chwili, gdy klęczała przy jego psie. „Chcemy go – powiedziała Emily, zanim strach zdążył jej przerwać. „Damy mu dom David wziął gwałtowny wdech, ale nie sprzeczał się. Zamiast tego patrzył na Rangera długo i intensywnie, jakby próbował odczytać przyszłość, którą mógł zobaczyć tylko pies.
„W porządku – powiedział w końcu. „Ale robimy to ostrożnie Maria skinęła głową. „Ostrożnie jest dobre.” Sprowadzenie Rangera do domu nie było takie, jak Emily sobie wyobrażała. Nie było podekscytowanych pisków, ani merdających ogonów. Ranger przeszedł przez frontowe drzwi powoli, celowo stawiając każdą łapę.