Szept, że czegoś brakuje – nie w dramatyczny, rozległy sposób, po prostu cichy ból, który zauważyła, obserwując Lily układającą klocki lub śledząc miękką krzywiznę policzka swojej córki, gdy spała. Kiedy Lily skończyła roczek, rozmowa powróciła. „Może już czas” – powiedział David pewnej nocy, siadając na kanapie obok niej.
Pachniał słabo kawą i cedrową świecą, którą Emily zawsze paliła w salonie. „Moglibyśmy zacząć myśleć o drugim Emily spojrzała na niego, a jej palce nieświadomie powędrowały do elektronicznej niani Lily. Ekran pokazywał malucha zwiniętego w kłębek z wypchanym królikiem, oddychającego głęboko.