Psy podskakiwały przy bramach, merdając ogonami i drapiąc metalowymi łapami. Lily wtuliła się w koszulę Emily, zafascynowana i przytłoczona jednocześnie. David pochylił się bliżej. „To… dużo – krzyknął ponad hałasem. Emily rzuciła mu współczujące spojrzenie, ale szła dalej, uśmiechając się do psów i czytając imiona przypięte do każdej budy.
„Bella – super figlarna”, „Rocky – kocha dzieci”, „Sasha – energiczna” Zatrzymywała się przed każdym z nich, ale nic się nie zgadzało. Większość psów wydawała się bardzo starać – szczekać, skakać, robić wszystko, by zostać zauważonym. I wtedy zobaczyła jego. Na samym końcu rzędu, samotnie w ostatniej budzie, siedział duży owczarek niemiecki. Nie szczekał.