Podszedł do kołyski, jakby zbliżał się do czegoś świętego. „Jest idealna – wyszeptał, gładząc rączkę dziecka. Następnie zapytał Olivię: „Wszystko w porządku, mała?” Jego troska była cicha i nieokazywana, taka, której nie trzeba było udowadniać. Elise odwróciła wzrok, wstydząc się swojego szybkiego osądu.
Kiedy podziękował Elise za „zapewnienie bezpieczeństwa mojej dziewczynie”, przyłapała się na uśmiechu. Przez ulotną chwilę wydawało się, że Olivia jest kochana mocniej, niż śmiała w to wierzyć. Ale gdy odszedł, niepokój Elise powrócił. Miłość nie zawsze oznaczała bezpieczeństwo. Wciąż zastanawiała się, co sprawiło, że Olivia tak bardzo się bała?