Gdy Elise patrzyła na nich, w jej piersi zagościł niepokój. Nie było w tym jawnego okrucieństwa – daleko od tego. Ale zrzucona opieka wyglądała na duszącą. Taka, która z zewnątrz wygląda jak ochrona, ale dla uwięzionej w niej osoby jest jak kontrola. Elise nie mogła zrozumieć, dlaczego ojciec Olivii nie przyszedł. Zastanawiała się, czy ojciec nie popierał jej decyzji o urodzeniu dziecka.
Elise wróciła do dyżurki pielęgniarek i cicho pisała w notatkach: Pacjent wygląda na przestraszonego. Dynamika rodziny niejasna. Monitorować sieć wsparcia. Nie było to wiele, ale to wszystko, co mogła zrobić. Czasami pojedyncza linia w karcie jest jedyną linią życia, którą może zostawić.