„Szukam Jamesa Parkera – powiedziała Emily, jej głos był ledwo stabilny. Recepcjonistka wpisała coś do komputera, spojrzała na monitor, a potem na Emily. „Był tu dziś rano. Został już wypisany” Żołądek Emily opadł. „Więc on to zrobił – wyszeptała. „Przepraszam? – zapytała recepcjonistka.
„Nic – powiedziała szybko. „Czy wiesz, kiedy otrzyma wyniki?” „W ciągu dwudziestu czterech godzin” – odpowiedziała kobieta. „Dzwonimy bezpośrednio do klienta” Emily skinęła głową, choć ledwo słyszała. Odwróciła się, by wyjść i zamarła. James stał tuż przed szklanymi drzwiami, z rękami wciśniętymi w kieszenie kurtki i spuszczoną głową.