Jej oczy przeniosły się z kartki na dziecko, a potem z powrotem. Emily natychmiast to zauważyła. „Co to jest? – zapytała. Lekarka nie odpowiedziała od razu. Zamrugała, jakby zaskoczona pytaniem. „Co? To nic takiego – powiedziała zbyt szybko. „Po prostu muszę… coś sprawdzić” I zanim Emily zdążyła zapytać ponownie, wymknęła się z pokoju.
Cisza wypełniła przestrzeń, którą za sobą zostawiła. Emily wpatrywała się w zamknięte drzwi, serce zaczęło jej walić. Dziecko bulgotało cicho w jej ramionach, nieświadome. Zegar na ścianie tykał na tyle głośno, że aż się wzdrygnęła. Kiedy dr Wilson w końcu wróciła, jej twarz była opanowana, ale jej oczy zdradziły ją. Usiadła naprzeciwko Emily, jej ton był ostrożny, niemal przepraszający.