Ethan usiadł w kącie, zapomniał o notatniku, a jego serce pęczniało z zachwytu. Wiedział, co powiedzą inni. Że to niebezpieczne. Że psy i lwy się nie mieszają. Że instynkt prędzej czy później pokaże swoje zęby. I może mieli rację. Ale w tej chwili, patrząc jak młode czołgają się po plecach Belli, podczas gdy ona znosiła ich niezdarne wybryki z cierpliwym westchnieniem, Ethan nie dbał o to.
Wieść szybko się rozniosła. Personel, który wcześniej mruczał o protokole, teraz stał przy oknach żłobka, przyciągany ciekawością, której nie mógł zaprzeczyć. Niektórzy potrząsali głowami, mamrocząc o procesach sądowych, które dopiero miały się wydarzyć. Inni podchodzili bliżej, z szeroko otwartymi oczami, jakby byli świadkami czegoś świętego.