„Pies wychowujący lwy” – powiedział jeden z mężczyzn, kręcąc głową, jakby nie mógł zaufać własnym oczom. „Nigdy czegoś takiego nie widziałem” Dzwonili reporterzy. Samochody dostawcze zaparkowały na zewnątrz. Nagłówki w równym stopniu krzyczały o cudach i niebezpieczeństwach. Dyrektor chodził po swoim biurze, mamrocząc coś o odpowiedzialności i pocierając skronie. Ale nie zamknął go.
Tłumy były zbyt dobre dla biznesu, a poza tym nawet on nie mógł zaprzeczyć sile tego, co ludzie widzieli. Ethan starał się ignorować kamery, skupiając się na młodych. Jednak wszędzie czuł na sobie ciężar oczu, które wypatrywały potknięcia i czekały, aż instynkt odzyska swoje miejsce. Każdego wieczoru przenosił te wątpliwości do domu, siedząc z Bellą w swoim małym mieszkaniu.