Pewnego wieczoru, po zamknięciu bram i uciszeniu zoo, Ethan zatrzymał się przy oknie pokoju dziecięcego. Bella leżała w słomie, a młode przewracały się nad nią w niezdarnej zabawie. Jedno łapało ją za ucho, drugie za ogon, a trzecie wtulało się w jej ciało. Tolerowała to wszystko ze znużoną cierpliwością, jej oczy przymknęły się, jakby zadowolona ze swojej niemożliwej roli.
Ethan przycisnął dłoń do szyby, obserwując tę scenę z mieszaniną dumy i strachu. Wiedział, że personel miał rację. Młode szybko rosły. Ich łapy były już ciężkie, a pazury ostre. Pewnego dnia będą zbyt silne na zabawy. Pewnego dnia może obudzić się w nich instynkt. Ale dzisiejszej nocy miarowy oddech Belli zapewniał młodym bezpieczeństwo.