Ethan był zachwycony jej śmiałością, ale poczuł, jak coś skręca mu się w żołądku. Personel zaczął się niepokoić. „To tylko kwestia czasu – mruknął jeden z opiekunów. „To lwy, a nie koty domowe Inny dodał: „Co się stanie, gdy będą na tyle silne, by zapomnieć, że nie jest zdobyczą?” Ich głosy niosły się po szatniach i korytarzach, a każdy z nich wzbudzał w Ethanie coraz większe wątpliwości.
Marla zaczepiła go pewnego wieczoru po obchodzie. „Nigdy czegoś takiego nie widziałam – przyznała ze zmęczonym, ale szczerym spojrzeniem. „Ale nie możesz zignorować tego, co nadchodzi. Jeśli coś pójdzie nie tak, to ty będziesz za to odpowiedzialny” Ethan nie kłócił się, bo co miał do powiedzenia? Ufał Belli, ufał więzi, którą zbudowała. Ale zaufanie nie było pancerzem. Jeden błąd, jedno machnięcie i wszystko może się zawalić.