Ethan stał przy szybie, wiedząc, że pojawią się pytania, ale na razie liczyła się tylko jedna prawda: Bella była bezpieczna. Kiedy personel wyprowadził ją na zewnątrz, zatrzymała się, by spojrzeć za siebie. Lwy przyciskały się do krat, śledząc ją wzrokiem, dopóki brama się nie zamknęła. Ethan pogłaskał ją po głowie, szepcząc: „Grzeczna dziewczynka. Jesteś już bezpieczna”
Czas niósł ich naprzód. Naprawiono ogrodzenie, wprowadzono nowe zasady i zakazano kontaktów. Wciąż jednak rozchodziły się szepty – o przybłędzie, który wychował lwy i o lwach, które nigdy nie zapomniały. Odwiedzający pochylali się blisko szyby, mając nadzieję, że uda im się dostrzec migotanie wspomnień, gdy wielkie koty przemierzały okolicę.