Strach Zachary’ego nasilił się, gdy Daisy potknęła się po ostrej zabawie. Jedno z młodych rzuciło się na nią zbyt mocno, przewracając ją na bok. Krzyknęła, szybko wstała i wznowiła obserwację, ale Zachary’emu jeszcze długo potem trzęsły się ręce. Zdał sobie sprawę, że moment, którego wszyscy się obawiali, nie był już odległy, ale zbliżał się.
Inni strażnicy unikali kontaktu wzrokowego, gdy mijali go na korytarzach. Podsłuchał ich pomruki: „Zaślepił go sentyment” „Kiedy zrobi się nieciekawie, będzie po nim” Ich słowa zabolały go, ponieważ w połowie w nie uwierzył. Jednak za każdym razem, gdy Daisy machała do niego ogonem, jego postanowienie, by nie oddzielać jej od rodziny, pogłębiało się.