Przerwała, obserwując jak stado układa się w łagodny krąg odpoczynku. „Powinnaś być z nich dumna – dodała Navarro. „Uratowały dziś ludzi. Wielu z nich Maria skinęła powoli głową, emocje ścisnęły jej gardło. „Nigdy więcej w nich nie zwątpię
Światło słoneczne przedarło się przez chmury, obmywając wybieg ciepłym złotem. Słonie całkowicie się rozluźniły – uszy luźne, ciała spokojne, dudniące cicho do siebie nawzajem. Nie bały się. Nie ostrzegały. W spokoju. Gdy Maria je obserwowała, głęboko zakorzeniła się w niej cicha świadomość: