Do tej pory miasto niemal co godzinę tętniło życiem: Sahara przemykająca między śmietnikami, Sahara biegnąca sprintem przez boisko do piłki nożnej, Sahara znikająca w zaułkach szybciej, niż kamery mogły ustawić ostrość. Każdy raport zacierał fakty i fikcję, aż stała się mniej zwierzęciem, a bardziej zjawą nawiedzającą wyobraźnię Oakridge.
Tom pracował nad planem zwabienia Sahary w dyskretne miejsce, w którym władze zoo mogłyby ją schwytać bez zagrożenia dla bezpieczeństwa publicznego. Główny problem polegał na tym, że gdy tylko ktoś zauważy lwa, całe wydarzenie zamieni się w medialny cyrk, zwiększając szanse na to, że komuś stanie się krzywda!