Chłopcy chichotali, teatralnie nadymając policzki, traktując to jak wyzwanie. Daniel śmiał się razem z nimi, choć jego ręce drżały, gdy zamykał próbki. Pod zabawą czaił się jego strach, prawda była teraz w ruchu.
Na początku Daniel starał się być zajęty. Uporządkował skrzynkę odbiorczą, umył samochód, a nawet spróbował ułożyć puzzle z Leo. Ale pod każdym działaniem czaiła się ta sama myśl: nadchodzą wyniki. Za każdym razem, gdy brzęczał jego telefon, jego puls przyspieszał. Czekanie stało się dla niego torturą.