W nocy telefon Claire zabrzęczał na nocnej szafce. Daniel udawał, że śpi, a serce mu waliło, gdy podeszła, sprawdziła ekran i po cichu go odłożyła. Do kogo pisała? Dlaczego o północy? Claire westchnęła cicho, przetaczając się z powrotem w jego stronę. Daniel leżał sztywno, pochłonięty przez swoje podejrzenia.
Wmawiał sobie, że zbiera dowody, a nie szpieguje. Zaczął jednak notować jej rutynę; kiedy wychodziła po sprawunki, jak długo zostawała poza domem, jakie wymówki oferowała. Niewinne luki przerodziły się w złowieszczą ciszę w jego umyśle. Zaczął zapisywać szczegóły w notatniku, jakby budował sprawę.