Chłopcy wbiegli do kuchni, z szeroko otwartymi oczami od krzyków. Claire szybko zagoniła ich na górę, a jej głos był spokojny i opanowany. Kiedy wróciła, jej oczy błyszczały, ale ton był stalowy. „Jeśli nie możesz mi zaufać, to twój problem – powiedziała, tnąc każde słowo jak szkło.
Głos Daniela stawał się coraz ostrzejszy. „Nie chodzi tylko o tę kartę, Claire. Chodzi o wszystko. Późne noce, telefony, które odbierasz poza domem, sposób, w jaki zachowujesz się skrycie od tygodni” Wskazał na schody. „Czasami patrzę na Ethana, na Leo i zastanawiam się, czy oni w ogóle są moi