Tego wieczoru na ganku czekała zwykła koperta. Daniel zamarł, wpatrując się w nią, jakby miała wybuchnąć. Ręce mu drżały, gdy ją podniósł, a serce waliło tak głośno, że myślał, że sąsiedzi usłyszą. Wniósł ją do środka, wślizgując się do garażu, by otworzyć ją samemu.
Usiadł przy stole warsztatowym, światło padające na biały papier było ostre. Jego ręce grzebały przy pieczęci. Powoli rozwinął wyniki, skanując wzrokiem liczby, których już się bał. A potem, prawdopodobieństwo ojcostwa: 99,9%. Obaj chłopcy. Jego synowie. Jego ciało zwiotczało, ulga i niedowierzanie zderzyły się w niemal bolesnym uwolnieniu.