„Nie, nie, nie, to nie to – mruknęła Natalie, otwierając swój medalion. Następnie wyjęła zdjęcie, trzymając je przez chwilę w dłoniach, po czym dodała: „Czy on nie wygląda jak mój tata?” Wskazała na mężczyznę na miejscu 37A, a następnie otworzyła dłonie, by odsłonić zdjęcie.
Cassandra spojrzała na nią z wielkim niedowierzaniem. Można było powiedzieć, że myślała, że Natalie wciąż ma nadzieję na znalezienie ojca. Jej usta lekko się rozchyliły, a potem powiedziała: „Słuchaj, Natalie, to jest…” Cassandra dopiero zaczęła mówić, gdy spojrzała na pomarszczone zdjęcie w dłoni Natalie.