Więź między nimi była czymś więcej niż tylko przetrwaniem; to była rodzina zjednoczona przeciwko przytłaczającym przeciwnościom. Gdy Hazel przyjrzała się pułapce, zdała sobie sprawę z jej złożoności. Nie było to zwykłe leśne rumowisko, ale starannie wykonane sidła przeznaczone do chwytania tych majestatycznych stworzeń.
Zbierając się na odwagę, Hazel powoli podeszła do uwięzionego młodego, jej serce waliło pod intensywnym spojrzeniem dorosłego niedźwiedzia. Powietrze wokół nich było gęste od napięcia, cichego impasu, gdy człowiek i zwierzę ostrożnie oceniali swoje intencje, oboje ostrożni, ale kierowani instynktem.