Wcześniej tego dnia przestrzegali wszystkich ustalonych zasad. Śniadanie przyszło o zwykłej porze. Betty odłożyła łyżkę, kubek i serwetkę przed jedzeniem. Vanessa sprawdziła harmonogram przyklejony do lodówki i poczuła ulgę, gdy nic go nie zakłóciło. Zwykłe dni były zwycięstwami, których nigdy nie świętowały na głos.
Później tego dnia Betty poprosiła – delikatnie, ostrożnie – by wyszły na zewnątrz. Przeszli znajomą ścieżką za domem, zatrzymując się tam, gdzie zawsze. Betty śledziła palcami ogrodzenie, licząc pod nosem słupki, trzymając się granic tego, co wydawało się bezpieczne.