„Jak mogłaś sprowadzić na nas ten wstyd?” – zażądał jej ojciec, jego głos drżał ze złości. Jej matka szlochała, odmawiając spojrzenia na nią. Grace stała twardo, pomimo bólu w oczach i wyjaśniła: „Kocham mojego syna. Nie powiedziałam ci, bo bałam się, że go zabierzesz. Ale nie mogę tak dłużej żyć”
Brenda wkroczyła, jej głos był spokojny, ale stanowczy. „Grace ukrywała to ze strachu, a nie z oporu. Myślała, że się jej wyprzesz, albo jeszcze gorzej. To dobra matka, która popełniła błąd, bo nie czuła się bezpiecznie, mówiąc ci prawdę. Proszę, nie pozwól, aby twój osąd jeszcze bardziej ją odepchnął”