Po długim spotkaniu opuścili opiekę społeczną z jasnym planem. Natalie otrzyma tymczasowe zakwaterowanie i rozpocznie szkolenie zawodowe. „Dziękuję, panie Peter” – powiedziała, a jej głos wypełniła szczera wdzięczność. Po raz pierwszy od tygodni Peter poczuł promyk nadziei.
Przez kolejne dni Peter i Natalie wspólnie pracowali nad odbudową zaufania. Ona pilnie uczestniczyła w sesjach szkoleniowych, podczas gdy dzieci zaczęły dostosowywać się do nowej rutyny. Powoli, ale pewnie, napięcie między nimi zaczęło ustępować, zastąpione wzajemnym zrozumieniem.