Widok ten był zarówno ulgą, jak i szokiem. Koszmar operacji doktora Goldberga został obnażony, ale prawdziwy ciężar ich zadania był daleki od zakończenia. W chwili, gdy dr Goldberg spojrzał na nich, jego twarz straciła wszystkie kolory, a jego pewna siebie fasada rozpadła się w jednej chwili.
Jego głos, zwykle tak autorytatywny, pękał ze strachu, gdy jąkał się: „Co wy tu robicie?” Kiara, kipiąc z wściekłości, wystąpiła naprzód. Jej głos, miarowy, ale przepełniony jadem, przeciął powietrze jak nóż.