Jednak blizny po ich podróży były nieusuwalnie wyryte w jej duszy, a każda z nich przypominała o strachu i udręce, które przeżyli. Gdy wyszła z kliniki, chłodne nocne powietrze otarło się o jej skórę, jej umysł zalały refleksje na temat prób, którym musieli stawić czoła.
Podróż była nieustannym atakiem terroru, zdrady i bliskiej rozpaczy. Każda chwila była najeżona niepewnością, a ich drogę oświetlał jedynie nikły blask ich determinacji. Jej serce biło z każdym krokiem, a jej duch słabł w obliczu zniechęcających przeszkód.