Jej niezachwiana miłość do Luny i niezłomne poświęcenie dla schroniska świeciły jak latarnia nadziei. Gdy Kiara wychodziła z kliniki, cienie ich męki utrzymywały się wokół niej jak ciężka mgła.
Głębokie emocjonalne blizny po koszmarze były świadectwem ich walki, ale były także symbolem jej nieugiętej determinacji. Próba wyryła głębokie ślady na jej sercu, ale pośród bólu znalazła promyk ukojenia.