Kilka minut po drugiej zobaczyła mężczyznę zbliżającego się z daleka. Gdy podszedł bliżej, oddech uwiązł jej w gardle. Podobieństwo było niesamowite. James miał te same szerokie ramiona, te same przenikliwe niebieskie oczy i ten sam lekko krzywy uśmiech, który zawsze przyciągał do niej Johna. To było jak zobaczenie ducha, żywego echa mężczyzny, którego kochała i straciła. „James! – zawołała.
Mężczyzna odwrócił się w jej stronę. „Delilah? James odpowiedział, podchodząc do niej. Usiedli razem na ławce i przez chwilę Delilah nie mogła przestać wpatrywać się w Jamesa. Jednak gdy przyjrzała mu się uważniej, zaczęła dostrzegać subtelne różnice, które odróżniały go od jej zmarłego męża, Johna.