Stało się to szybko. Zimna woda wystrzeliła do tyłu w szybkim, niekontrolowanym rozprysku – kaskadowo przelewając się przez siedzenie i uderzając matkę w klatkę piersiową i kolana. Sapnęła, podskakując, gdy lodowaty szok zmoczył jej bluzkę i zwilżył markowy płaszcz.
Jej syn wzdrygnął się. Jego trampki zamarły w powietrzu. Powóz zamilkł. „Mój Boże – co do cholery?!” zawołała, odchylając się do tyłu w szoku. Zimna woda przemoczyła jej bluzkę, kapiąc na kołnierz płaszcza. Kiedy się szamotała, telefon wyślizgnął jej się z ręki i uderzył o podłogę z tępym trzaskiem.