„Masz paranoję, Claro. Masz paranoję od tygodni – powiedział. „Pozwoliłaś, by te myśli zatruły ci głowę, a teraz przerodziły się w to, co teraz robisz „Gonię za prawdą!” krzyknęła. „Ponieważ coś jest nie tak i jestem zmęczona udawaniem, że to wszystko jest w mojej głowie!”
Ich głosy podniosły się, ostre i gorzkie, zderzając się ze sobą. Napięcie, które narastało od tygodni, teraz płonęło między nimi – surowe i dzikie. I wtedy, z korytarza, mały głos przebił się przez chaos jak szkło.