Serce Clary ścisnęło się. Pobierała próbki krwi od niezliczonych pacjentów, wkłuwała kroplówki w skórę bladą od choroby, ale to – to było jak zdrada. Uspokoiła ręce i wzięła wacik, delikatnie przesuwając go po wewnętrznej stronie policzka córki. Emily zachichotała z łaskotania, ale gardło Clary paliło z każdą sekundą.
Kiedy było po wszystkim, zapieczętowała próbkę i włożyła ją do koperty zwrotnej. Jej palce pozostały tam, nie chcąc puścić. To nie był tylko kawałek bawełny – to było życie jej córki, jej przeszłość, klucz do drzwi, które Clara przez osiemnaście lat trzymała zamknięte.