Adam myślał, że jego serce eksploduje. „Gdzie ona jest? Więc mnie zostawiła?” szlochał. Funkcjonariusze wymienili trzeźwe spojrzenia. Tym razem odezwał się drugi policjant: – Proszę, czy nie możemy zadzwonić do przyjaciela? Może on będzie w stanie ci pomóc. Ze względu na poufność nie możemy w tej chwili ujawnić więcej informacji o Clarze.
Powtarzali te podstawowe informacje w kółko, aż nabrały dla niego sensu: Clara była bezpieczna. Nie życzyła sobie dalszego kontaktu. Nie mogli zaoferować nic więcej. Słowa uderzyły w niego z siłą, która odebrała mu oddech, pozostawiając go zawieszonego w ciszy, której nie rozumiał… Dlaczego on? Dlaczego nie chciała z nim rozmawiać?