Zaczął mówić takie rzeczy jak „Postaram się wpaść jutro” zamiast „Będę tam” Kiedy mówiła, że za nim tęskni, uśmiechał się, ale nie odpowiadał. Czasami, gdy dzwoniła wieczorami, słyszała za sobą słaby szum rozmowy – śmiech, brzęk szkła – zanim szybko powiedział: „Nie mogę teraz rozmawiać, zadzwonię później”
Kiedy opowiadała mu o snach, które miała – tych, w których znów była zdrowa, spacerując z nim po parku – kiwał głową i mówił: „To brzmi miło”, jakby słuchał opowieści o czyimś życiu.