Pocałował ją w czoło i z westchnieniem opadł na krzesło. „Wszystko w porządku? – zapytała cicho. Przytaknął, pocierając skronie. „Po prostu jestem zmęczony. To był długi tydzień Zawahała się. „Nie było cię więcej niż zwykle Roześmiał się – krótko, obronnie. „Nie mogę być wszędzie na raz, Claro. Staram się Sposób, w jaki to powiedział, zabolał.
Pochylił się do przodu, oparł łokcie na kolanach, wpatrując się w podłogę. „Nie rozumiesz, jak to jest dla mnie. Oglądanie cię w takim stanie, dzień po dniu – to… to mnie zabija Jej klatka piersiowa zacisnęła się. „Nie prosiłam cię, żebyś został – wyszeptała. „Wiem, że nie. Przez to jest jeszcze gorzej Odetchnął, odchylając się do tyłu. „Po prostu mam potrzeby, Claro. Nie mogę tego robić wiecznie. Nie jestem do tego stworzony