Nadzieja, której Clara nie czuła od miesięcy. „Evan odetchnie z ulgą – powiedziała cicho. „Martwił się o rachunki. Może to go trochę odciąży Maggie zrobiła pauzę, lekko zwężając oczy. „Może jeszcze mu nie mów Clara zmarszczyła brwi. „Dlaczego nie?” „Poczekajmy, aż pieniądze znajdą się na moim koncie – powiedziała ostrożnie Maggie.
„Wiesz, jak to jest – papierkowa robota, przelewy, opóźnienia. Nie ma sensu podnosić oczekiwań, dopóki nie stanie się to rzeczywistością Clara zawahała się, po czym skinęła głową. „W porządku” Ale gdy jej matka owinęła koc wokół ramion i przyciemniła światła, z tyłu umysłu Clary pojawiła się cicha myśl – uczucie, że ostrzeżenie jej matki wcale nie dotyczyło pieniędzy.