Krwotok z nosa, który nie chciał ustać. Siniaki, których nie potrafiła wyjaśnić. Zmęczenie, które pogłębiało się z każdym dniem. Evan zauważył jej spowolnienie, bledszą skórę – ale też to zignorował, aż do nocy, kiedy upadła na podłogę w kuchni.
Kiedy się obudziła, świat pachniał środkiem antyseptycznym. Światło nad głową było ostre i zimne. Evan siedział obok jej szpitalnego łóżka, jego palce splotły się z jej, jego twarz była napięta. „Przestraszyłaś mnie – wyszeptał, próbując się uśmiechnąć, ale nie udało mu się.