Lily zawahała się, wciąż wpatrując się w pomarańczowo-czarną postać przykucniętą w kącie. Pozostałe tygrysy wycofały się, chodząc niespokojnie, ale Shira nie poruszyła się ani o centymetr. Ethan skinął uspokajająco głową. „Twój tata ma rację. Dajmy jej trochę czasu. Jest twarda, twardsza niż my wszyscy Lily nie odpowiedziała.
Gdy Caleb prowadził ją ścieżką, obejrzała się przez ramię. Głowa Shiry znów opadła, jej masywne ciało znieruchomiało, a jej ryk zamienił się w głębokie, miarowe warczenie, które brzmiało mniej jak gniew, a bardziej jak ostrzeżenie. Lily niechętnie opuściła wybieg, co kilka kroków oglądając się przez ramię. Shira wciąż się nie ruszała.