Ethan ostrożnie zbliżył się do ogrodzenia z wiadrem mięsa w dłoni. „Spokojnie, dziewczyno – mruknął. „Znasz mnie Oczy Shiry uniosły się z kąta, bursztynowe i czujne. Tym razem nie ryknęła, ale dźwięk, który wydobył się z jej piersi był gorszy. Głęboki, gardłowy warkot, stały i niski, jak ostrzeżenie, które nie miało końca.
„Hej – powiedział cicho Ethan, robiąc kolejny krok. „Daj spokój. Musisz coś zjeść Rzucił w jej stronę kawałek mięsa. Wylądował zaledwie kilka centymetrów od jej łap, ale nie poruszyła się. Spojrzała na niego, nie mrugając. Caleb odetchnął powoli. „Ona nie wygląda dobrze, Ethan