Ethan zawahał się tylko przez sekundę, zanim prześlizgnął się przez bramę. Lily wstrzymała oddech, gdy skradał się po trawie, rozważnie stawiając każdy krok. Masywna głowa Shiry była odwrócona, oczy półprzymknięte, wyraźnie uspokojone dotykiem Margaret. Ethan uklęknął obok niej, a jego głos był niski. „Na co patrzymy?
Margaret spojrzała na guz w pobliżu brzucha Shiry, a jej ton był ponury. „Nie tego się spodziewałam – mruknęła. Pochylił się bliżej. Przez chwilę nikt na zewnątrz nic nie słyszał, jedynie słaby szelest słomy. Nagle ręka Ethana wystrzeliła do przodu. „Mam to! – wysyczał, potykając się. Ryk Shiry przeszył powietrze, głęboki i wściekły, odbijając się echem w całym sanktuarium.