Lily zbliżyła dłonie do szyby. „Jest idealna – wyszeptała. „Widzisz? Mówiłam ci, że wyjdzie Caleb uśmiechnął się. „Miałaś rację, robaczku Patrzył, jak tygrysica porusza się spokojnie i z rozmysłem, i na chwilę świat wokół nich zamarł. „Chodź – powiedział po chwili, sprawdzając zegarek. „Jeszcze nie jadłaś. Chodźmy na śniadanie, zanim na mnie zemdlejesz
„Ale ona właśnie wyszła! Zaprotestowała Lily, wciąż przyklejona do szyby. „Nadal tu będzie, gdy zjemy – powiedział, delikatnie popychając ją w stronę ścieżki. „Poza tym słyszałem, że w stołówce są dziś naleśniki Jej wahanie zniknęło. „W porządku. Ale wrócimy po wszystkim, dobrze?