Amelia usiadła z tyłu radiowozu, a jej serce w końcu zaczęło zwalniać, gdy dotarł do niej ciężar jej ucieczki. Ulga zalała jej zmysły; była bezpieczna. Koszmar się skończył, a ona nie mogła uwierzyć, jak blisko była niebezpieczeństwa.
Na posterunku Amelia złożyła zeznanie, opowiadając o każdym niepokojącym szczególe, w tym o podejrzanym telefonie Jonathana. Funkcjonariusze słuchali uważnie, gdy opisywała jego zachowanie i swoje instynktowne obawy. Zapewnili ją, że postąpiła słusznie, prosząc o pomoc.