W środku znajdowała się ostrożnie złożona notatka, napisana chwiejnym, ale starannym pismem. Rozwinęła go drżącymi dłońmi, a jej oczy przeskanowały słowa: „Dla mojej córki, Carli. Przepraszam, że nigdy nie było mnie w twoim życiu. Przez lata obserwowałam cię z daleka, zbyt zawstydzona, by powiedzieć ci prawdę
„To moja ostatnia szansa, by coś ci dać, nawet jeśli nie mogę dać ci wszystkiego. Zawsze cię kochałem. Mam nadzieję, że odnajdziesz spokój. Kocham, tato” Carla wpatrywała się w liścik, słowa zamazywały się, a łzy napływały jej do oczu.