Sophia ścisnęła ją uspokajająco za rękę: „Zadzwońmy do mamy i taty. Bardzo się o ciebie martwili. Całą noc szukali cię w samochodzie”. Emily uśmiechnęła się. „Co?” Sophia zapytała podejrzliwie. „Nic takiego. Po prostu myślałam, że cała nasza rodzina została wymazana, kiedy przyjechałam do pustego domu”, powiedziała Emily. „Powoli traciłam zmysły…”, zrobiła krótką przerwę, po czym kontynuowała: „Ale może nie jest tak źle, jak myślałam. Musimy tylko znaleźć wyjaśnienie tego, co stało się ze mną po tym, jak poszłam na plażę”
Emily i Sophia pospieszyły z powrotem do domu Emily, pragnąc połączyć się z rodzicami. Gdy weszły na podjazd, drzwi frontowe otworzyły się. Ich mama i tata wyszli w pośpiechu, ze zmartwionymi twarzami. „Emily! O mój Boże, Emily, czy to ty?”, płakała jej mama, biegnąc w ich kierunku. Ale nagle zatrzymała się, a strach zastąpiła dezorientacja.