„Rozumiem, jak trudna musiała być dla ciebie ta decyzja – powiedział łagodnie Jack. Pani Peterson skinęła głową, przecierając oczy chusteczką. „Zawsze myślałam o mojej drugiej cennej dziewczynce. Nie było dnia, w którym nie zastanawiałam się nad nią, mając nadzieję, że jest bezpieczna i ma się dobrze” – powiedziała pani Peterson, a jej głos był przepełniony emocjami.
Serce Jacka się do niej uśmiechnęło. Zawahał się, po czym zapytał: „Myślisz, że… myślisz, że Sarah wie, że została adoptowana?” Pani Peterson potrząsnęła głową. „Nie jestem pewna, kochanie. Ale teraz, gdy ją znaleźliśmy, chciałabym spróbować ponownie nawiązać z nią kontakt, jeśli jest chętna