Uświadomiła sobie, że nie są sami. Wilk, który wtargnął do szkoły, powodując chaos i zamieszanie, był częścią większej tajemnicy, ukrytej pod ziemią w tej zapomnianej studni. Gdy światło Jamesa zatańczyło nad poruszającymi się poniżej kształtami, zawołał do niej: – Czy to te same stworzenia, Tina?
„Tak – potwierdziła Tina. „Wataha…. może prowadziła nas tu celowo – głos Jamesa drżał, a jego słowa odbijały się echem od wilgotnych ścian studni. „Wygląda na to, że chcieli, byśmy znaleźli uwięzione tu stworzenia Tina, spoglądając w ciemność rozświetlaną przez chwiejny promień latarki Jamesa, poczuła dreszcz przebiegający wzdłuż jej kręgosłupa.