Wzrok Tiny skupił się na małym stworzeniu trzymanym w pysku wilka alfa. Z daleka nie mogła stwierdzić, co to było, ale jego zmasakrowana postać niewątpliwie potrzebowała pomocy – pilnie. Serce Tiny waliło, a ciężar odpowiedzialności przygniatał ją z każdą mijającą sekundą.
Instynktownie skuliła się w sobie, starając się wyglądać mniej groźnie. Ale gdy jeden z wilków oskrzydlających alfę warknął, z ust Tiny wyrwał się ostry krzyk. W odpowiedzi wilk alfa wydał z siebie głębokie warknięcie, uciszając pozostałe i przejmując kontrolę. Tina uspokoiła się, a jej determinacja stwardniała. Musiała działać szybko – nie było czasu do stracenia.